مطلب زیر را جایی خوندم دیدم بد نیست برای شما نقل کنم:

خدا را دوست دارم ، به خاطر این که با هر username که باشم، من را connect می کند.

خدا را دوست دارم ، به خاطر این که با یک delete هر چی را بخواهم پاک می کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که همه چیز من را می داند ولی SEND TO ALL نمی کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که اینهمه friend برای من add می کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که اینهمه wallpaper که update می کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که با اینکه خیلی بدم من را log off نمی کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر اینکه همیشه اجازه undo کردن را به من می دهد.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که من راinstall کرده است.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که هیچ وقت به من پیغام line busy نمی دهد.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که اراده کنم، ON می شود و من می توانم باهاش حرف بزنم.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که دلش را می شکنم، اما او باز من را می بخشد و shout down ام نمی کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که password اش را هیچ وقت یادم نمی رود، کافیه فقط به دلم سر بزنم.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که تلفنش همیشه آنتن می دهد.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که شماره اش همیشه در شبکه موجود است.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که هیچ وقت پیغام no response نمی دهد.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که هرگز گوشی اش را خاموش نمی کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که هیچ وقت ویروسی نمی شود و همیشه سالم است.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که آهنگ حرف هاش همیشه من را آرام می کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که نامه هاش چند کلمه ای بیشتر نیست، تازه spam هم تو کارش نیست.
خدا را دوست دارم ، بخاطر این که وسط حرف زدن نمی گوید ، وقت ندارم ، باید بروم یا دارم با کس دیگری حرف می زنم.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که من را برای خودم می خواهد، نه خودش.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که همیشه وقت دارد حرف هایم را بشنود.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که فقط وقت بی کاریش یاد من نمی افتد.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که همیشه پیشم می ماند و من را تنها نمی گذارد، دوست داشتنش ابدی است.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که می توانم احساسم را راحت به آن بگویم، نه اصلا نیازی نیست بگویم، خودش میتواند نگفته، حرف ام را بخواند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که به من می گوید دوستم دارد و دوست داشتنش اش را مخفی نمی کند.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که تنها کسی است که می توانی جلوش بدون اینکه خجل بشوی گریه کنی، و بگویی دلت براش تنگ شده.
خدا را دوست دارم ، به خاطر این که ، می گذارد دوستش داشته باشم ، وقتی می دانم لیاقت آن را ندارم.
خدا را دوست دارم به خاطر این که از من می پذیرد که بگویم : خدایا دوستت دارم

روزی مرد کوری روی پله‌های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود روی تابلو خوانده می شد:

من کور هستم. لطفا کمک کنید .

روزنامه نگار خلّاقی از کنار او می گذشت نگاهی به او انداخت، فقط چند سکه د ر داخل کلاه بود.

روزنامه نگار چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد.

عصر آن روز روزنامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است ، مرد کور از صدای قدم های روزنامه نگار او را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را نوشته بگوید که بر روی آن چه نوشته است!

روزنامه نگار جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود ،من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچ وقت ندانست که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:

امروز بهار است ، ولی من نمی توانم آن را ببینم !!!!!

 در جلسه ای رسمی نشسته بودیم. استاد مشغول صحبت کردن بود و بقیه گوش می دادند. دختر کوچولوی یکی از حاضرین اونقدر بهونه گرفت که صدای همه در اومد. مادرش برای اینکه بچه را ساکت کنه بردش آخر سالن. چند دقیقه ای سالن ساکت شد و همه ی حواس ها به استاد بود.

دختر کوچولو حالا که آزاد شده بود خوشحال بود و دیگه بهونه نمی گرفت و انتهای سالن مشغول بازی بود. ناگهان صدای جیغ بلند زن توجه همه را به آخر سالن جلب کرد.

بچه سر جای خودش خشکش زده بود و متحیّر نگاه مادرش می کرد. مادر چند بار رفت طرف بچه ولی باز با ترس و وحشت جیغ کشید و برگشت عقب.

خیلی تعجب کردیم. استاد پرسید چی شده؟

زن گفت: یه مارمولک کنار پای دخترمه. من خیلی از مارمولک وحشت دارم. می ترسم برم جلو.

همه از کار مادر متعجب شدند. یه نفر دوید سمت عقب سالن که بچه را از مارمولک دور کنه که مادرش یه هویی غیرتی شد و بالأخره قبل از رسیدن زن غریبه دخترش را از مارمولک دور کرد ولی کلی جیغ و داد کرد.

همه به این صحنه خندیدند. استاد گفت: حالا دیگه نباید تعجب کنید وقتی میگن روزی میرسه که مادر از بچه ی خودش فرار میکنه.

اون لحظه یاد این فراز از مناجات امیر المؤمنین علیه السلام افتادم:

اللهم إنی أسألک الأمان یوم لا ینفع مال و لا بنون إلّا من أتی الله بقلب سلیم ...

و أسألک الأمان یوم یفرّ المرء من أخیه و أمّه و أبیه و صاحبته و بنیه لکلّ امرء منهم یومئذ شأن یغنیه ...

پروردگارا من از تو درخواست امان می کنم در روز سختی که انسان از برادرش و مادرش و پدرش و فرزندانش فرار می کند ...

روزی اونقدر مشغول کارهای خودمون میشیم که دیگه حواسمون به عزیزترین های زندگی دنیوی مون هم نیست...

این روزها و شب ها بیشتر از هر وقت دیگه ای فرصت داریم  پناه ببریم به خدای غفار الذنوب و ستّار العیوب.

دوستان و حقیر را از دعای خیرتون محروم نکنید.

چند روزی است که از قتل زن مسلمان مصری در یکی از دادگاه های کشور آلمان که ادعای دفاع از حقوق بشر دارد میگذرد.

داعیه داران دفاع از حقوق بشر را چه شده است که ساکت مانده اند و نسبت به این جنایت دلخراش  هیچ عکس العملی نشان نمی دهند؟! مگر همین ها نبودند که برای مرگ مشکوک خانم آقا سلطان صدها بیانیه و کلیپ و تصویر منتشر کردند و برای پایمال شدن حق شهروندی او دل سوزاندند؟ پس چه شده که حتی یک تصویر و فیلم از صحنه ی قتل زن باردار محجّبه ی مسلمان منتشر نمی کنند؟!

با وجودی که این دادگاه مجهّز به دوربین های مدار بسته است ولی تا کنون حتی یک فیلم هم از صحنه ی جنایت منتشر نشده است. ولی وقتی یک زن در یکی از خیابان های شهر تهران به قتل می رسد از زوایای مختلف فیلم و عکس از صحنه ی جنایت تهیه می شود. این دوربین ها از کجا می دانسته اند که قرار است در فلان خیابان در فلان ساعت زنی به قتل برسد که آماده ی تصویر برداری بوده اند؟

در دادگاهی که به اصطلاح مهد عدالت است، زنی باردار در برابر چشمان شوهر و فرزند خردسالش با ضربات متعدّد چاقو به قتل میرسد ، در حالیکه مأمورین پلیس و قاضی نیز شاهد این جنایت هستند. ولی پلیس بجای اینکه جلوی قاتل را بگیرد به سمت شوهر این زن مظلوم که قصد دفاع از همسرش را داشته است شلیک می کند و او را زخمی می کند و به قاتل اجازه می دهد که هجده ضربه ی چاقو بر بدن این زن وارد کند و زن در جا جان دهد.

راستی اگر قاتل مسلمان بود و مقتول آلمانی ، مدعیان دفاع از حقوق بشر باز هم اینقدر نسبت به این جنایت بی توجه بودند؟!

وقتی این خبر را شنیدم واقعا متأسف شدم. به همان اندازه که از مرگ خانم آقا سلطان دختری جوان که مطمئنن هزاران آرزو در سر می پروراند ، ناراحت شدم ، برای این زن مسلمان مصری نیز متأسف شدم. ولی داغی که قتل این زن محجّبه بر پیکره ی اسلام نهاده است خیلی عمیق تر است ، زیرا این زن به خاطر حجابش توسط یک اسلام ستیز آلمانی به قتل رسید.

زن مسلمانی که برای تز دکترای خود به کشوری غیر اسلامی سفر کرده بود ولی حاضر نشد حجابش را بردارد. این در حالی است که بسیاری از دختران مسلمان ایرانی ما حتی ذره ای برای حجاب اسلامی خود ارزش قائل نیستند.

کاش قدری از خواب غفلت بیدار شویم و به خود آییم.

آآآآه خدا ...

گفتم: خسته ام.

گفتی: لا تقنطوا من رحمة الله. ( از رحمت خدا نا امید مشوید. ) ـ زمر / 53

گفتم: هیچ کسی نمیدونه توی دلم چی میگذره.

اگر خدا بهت فرمود که لیاقت شهادت را نداری؛ بگو : مگر آنچه را که تا بحال به من داده ای لیاقتش را داشته ام!

کدام نعمت تو را من لیاقت داشته ام که این یکی را داشته باشم؟!

مگر تو تا بحال در بذل نعمت هایت به لیاقت من نگاه می کردی؟!

سلام

خوشحالم که هوای تازه ای پیدا کردم تا در آن نفس بکشم و حرف های خودم را بزنم.

امیدوارم این وبلاگ بتونه این هوای تازه را به شما دوستان عزیز نیز منتقل کنه.